فروشگاه آنلاین نرم افزار و بازی

جهان کهنه و جهان نو
فرق اساسی جهان کهنه و جهان نو در این است که در جهان
کهنه ما از نادانی دچار بهت و سرگشتگی میشدیم ولی در
جهان نو از دانائی اندک. این دو با هم فرق بسیار اساسی و
کیفی دارند. افتراق ایندو در وجود آگاهی کم و یا ناآگاهی
نیست. بلکه آن اندیشههایی است که از پس لرزههای این تفاوت ناشی میشوند.
انسانهای اولیه زیر جور طبیعت زندگی میکردهاند و شرایط
بسیار سخت و عمر بسیار نامطمئنی داشتهاند. هراس آنان از
هر خطر طبیعی خود امری طبیعی بود. هراس از رعد و برق،
سیلابها، حیوانات وحشی، گرسنگی و تشنگی، سرما و گرمای
غیرقابل تحمل، بادها و طوفانها، مریضیها و آسیبهای بدنی،
قحطیها و جنگها و بالاخره آسمان و آنچه در آن است. جملگی
چون شمشیر داموکلس بالای سرشان ایستاده بود که هر لحظه
امکان نابودیشان را خبر میداد. این ترسها آنان را بفکر وا
داشت. اندیشیدن تنها سپری بود که انسان را محفوظ نگه می-
داشت. چرا که نه قدرت بدنی حیوانات دیگر را داشت و نه
چنگالهای تیز آنان را و نه مقاومت آنان در مقابل سرما و
گرمای زیاد. ولی فکر بهمراه دستانی که میتوانستند بسازند و
شکل دهند، آن امتیاز بزرگ را به انسان میدادند که وی را نه
تنها در مقابل همهی جانواران دیگر ممتاز کرده، بلکه انسان را
سرور همهی موجودات نیز کرده است. کار سرسخت و مداوم
آنان برای بدست آوردن غذای روزمره و آشیانهای برای خواب
که آنان را از گزند حیوانات وحشی محفوظ بدارد. و بالاخره
ستیز دائم در برابر اینهمه خطر، دست ابزار ساز انسان را به
سلاح فکر نیز کاملا مسلح ساخت.
جهان ساده ولی پر معمای یونان قدیم پر از سئوال و مملو از
راه حلها بود. جهانی بسیار با شکوه که با تدقیق در آن میتوان
به اندیشهی انسانی آفرین گفت. اندیشهی تاکنونی بشر هنوز
زیاد فراتر از آن نرفته است. هر چند که در این گستردگی
عمومی فکر بشری افکار بزرگی خوابیده است. ولی باز اگر
خوب دقت شود ردپای یونان را هر چند اندک میتوان بگونهای
در آنها یافت. بعنوان مثال دموکریت اولین کسی بود که گفت
جهان از ذرات بسیار ریزی به نام اتم ساخته شده است. این
اتمها تقسیم ناپذیر هستند. درست است که اکنون ما میدانیم که
اتم جزو ذرات بنیادی نیست. چرا که خود به ذرات ریزتر و
ریزتری تقسیم میشود. باز اگر بگوئیم که مقصود دموکریت
آخرین ذرهی ریز است، اشتباه گفتهایم چرا که خصوصیات این
ذرات با هم متفاوتند. مثلا تفاوت کوارک و الکترون بسیار زیاد
است و تا آنجا که دانش ما اجازه میدهد از کوارک نمیتوان
الکترون ساخت. اما از اینکه کسی در آنزمان به این نتیجه
برسد که هر چیزی را تا حد معینی میتوان ریز کرد، خود
بسیار عظیم بود.
بطلمیوس هر چند غیر یونانی، جهان را مانند پوست پیاز به
هفت کره تو در تو مانند پیاز تقسیم میکند که زمین در وسط
آنها قرارگرفته است. و سپس وی هر لایه را یکی از هفت
فلکی مینامد که بدور زمین با فواصل متفاوت ولی معینی می-
چرخند. این خود پاسخ به جهانی بود که چرخشهای منظمشان
یک تئوری محکم میطلبید. پاسخ بطلمیوس پاسخی بسیار زیبا
بود. هر چند که هیچ پایگاه علمی نداشت. ولی با اینهمه توانست
بشر آنزمان را قانع کند. با اینکه آگاهی کنونی ما همهی این
افکار را بدور ریخته است. ولی همان حرکات تا حدودی منظم
را با تئوریهای بسیار پیچیده و تا حدودی دقیق توضیح می-
دهد. خود این مسئله که زمین ما کجاست؟ خود یک سئوال
بزرگ کیهانشناختی است.