فروشگاه آنلاین نرم افزار و بازی

من عمدا در اینجا از برخورد فلسفهی مدرن که از کوهن
Kuhn Thomas شروع شده است و بیشتر به این میپردازد
که: "تغییر تئوریهای علمی دائمی است." تنها به این بسنده می-
کنم که کوهن معتقد است که پیشرفتهای علمی تنها بوسیلهی
انقلابات علمی بظهور میپیوندد. زمانیکه یک الگوواره )که
آنرا پارادایم مینامد( به بحران میرسد. الگووارهای جدید جای
آنرا میگیرد که ادامه و یا گسترش فرایندی نیست که پیش از
این وجود داشته است. بدانجهت الگووارههای جدید قیاس ناپذیر
با الگووارههای قدیمی میشوند. پس بنا بر کوهن، نمیتوان
برای علم تاریخی پیوسته نوشت. تاریخ علم در این فلسفه
گسسته است. بدانجهت در این میان که کدام فلسفه بیشتر به علم
نزدیک است و کدامیک نه! و چرا؟ نمیپردازم. چرا که کتاب
را از وظیفهی علمیاش به وظیفهای میکشاند که در حیطهی
این کتاب و من نیست.
بنا بر آنچه که گذشت، اجمالی از فلسفه تنها بدین دلیل بود که
پیشزمینههای فکری بشری را برای طرح مسائل بزرگ
دریابیم.
با این مقدمه از جهان کهنه به جهان نو پا میگذاریم. در اینجا
دائما جهان کهنه و نو را مقایسه خواهیم کرد و نشان خواهیم داد
که اولی چه نقصهایی داشته و چگونه موجد رشد اندیشهی
مدرن در جهان امروز شده است.
جهان بزرگ رازآلود است
اگر در آسمان به نقطهای خیره شوید و فکر کنید که در آنجا
هیچ ستارهای نیست به خطا رفتهاید. چرا که وقتی دوربین هابل
را بطرف همان نقطه برگردانید مشاهده خواهید کرد که درست
در همان نقطه هزاران هزار کهکشان است و هر کهکشان
دارای صد میلیارد ستاره میباشد. بسیار پیشترها ما فکر می-
کردیم که تنها یک کهکشان داریم و آنهم همین است که بخاطر
ما آفریده شده است. ولی اکنون تا آنجا که ما میشناسیم حدود
225 میلیارد کهکشان وجود دارد که هر کدام حدود 100
میلیارد ستاره دارد. برخی از این کهکشانها از ما ده میلیارد
سال نوری فاصله دارند. یعنی نور که سرعت حدودا
300,000 کیلومتر در ثانیه را طی میکند، بایستی 10 میلیارد
سال با این سرعت از آن کهکشانها شروع کرده راه بپیماید تا
به ما برسد. این بدان معنی است که برخی از ستارگانی که ما
اکنون به هر وسیلهای مشاهده میکنیم. ممکن است اصلا وجود
نداشته، بسیار پیشتر از این در هم ریخته باشند. ما در حقیقت
گذشتهی همه چیز را میبینیم. حتی دوستی که در یک متری
ماست متعلق به یک تقسیم بر 300,000,000 ثانیه پیش است.
بنابراین اطلاعات ما از ستارگان بسیار قدیمیتر است. گاهی
بسیار قدیمیتر از بوجود آمدن زمین که تخمینا 4.77 میلیارد
سال از عمرش میگذرد، میباشد. برخی از ستارگان صدها
برابر بزرگتر از خورشید ما هستند. حال میتوان حدس زد که
زمین ما در مقابل این عظمت کیهانی چقدر کوچک است و
انسان در مقایسه با همهی کیهان حتی به کوچکی یک باکتری
هم نیست. پس بهتر است که یاد بگیریم و فروتن باشیم.
از پشت دوربین هابل جهان بسیار متافیزیکی بنظر میرسد.
ابتدا جهان بصورت بخار دیده میشود و سپس هر چقدر که
دوربین ما را بیشتر و بیشتر به آن ذرات بخار نزدیک می کند
میبینیم که این ذرات بخار هر کدام کهکشانهائی هستند. گاهی
این کهکشانها بزرگتر از کهکشان راه شیری ما میباشند.
میلیاردها ستاره را مشاهده میکنیم که برخی بسیار درخشانند و
نور خیره کنندهای از آنها ساطع میشود و برخی مانند زمین ما
از نور دیگران تغذیه میکنند. گاهگداری انفجاراتی را مشاهده
میکنیم که از رنگ نورشان معلوم است که مرکز انفجار
چندین میلیارد درجه حرارت داشته است. اما شگفت انگیزتر از
همه اینست که ادوین هابل Edwin Hubble بسال 1929
متوجه قضیهای شد که دیگران هرگز متوجه آن نشده بودند.
وی متوجه شد که رنگ نورهایی که از این کهکشانها بما می-
رسند روز بروز رو به خط قرمز متمایل میشوند. یعنی اینکه
طول موج آنها درازتر میشود. بنابراین وی به این نتیجهی
مشعشعانه رسید که این کهکشانها از هم و از ما دور میشوند.
یعنی جهان منبسط میشود. عجیبی این مشاهده و نتیجهگیری
در این بود که این جهان نسبت به زمین از هر جهت فاصله
میگیرد. چنانکه بنظر میرسد که زمین مرکز جهان است.
بدانجهت ابتدا کارخانهی خداشناسی تئولوژی بکار افتاد که
آری زمین مرکز جهان است. ولی بزودی بدین نتیجه انجامید
که از هر کرهای که به جهان نظاره شود، همین نتیجه عاید می-
شود. یعنی از تمامی ستارگان بنظر میرسد که همهی
کهکشانها از هم دور میشوند.
شکل 4 ادوین هابل
این نتیجه با چه دانش و تصوری همخوانی دارد؟ آری! اگر
جهان مانند یک بادبادک بزرگی که در حال باد کردن است
باشد، از هرنقطهای بر روی این بادبادک که نگاه شود، نقاط
دیگر از آن نقطه دورتر و دورتر میشوند.
سئوال اساسی دوم اینکه چرا این جهان منبسط میشود؟
دانشمندان دلیل آنرا ناشی از یک انفجار اولیه دانستند. انفجاری
که 13.77 میلیارد سال پیش بوقوع پیوسته است و تمامی
کاینات از آن انفجار بوجود آمده است.