فروشگاه آنلاین نرم افزار و بازی

در این حالت نمیدانیم که آیا
مجددا به حالت اولیهی خود بر میگردد یا اینکه تا پاره شدن
ادامه خواهد داشت.
حالا پس از 13,7 میلیارد سال از آن واقعه، طول موج این
امواج به طول کهموجها رسیده است. یعنی بین یک میلیمتر تا
یک متر. ما میتوانیم با در دست داشتن و یا محاسبهی امواج
اولیهی بلافاصله پس از مهبانگ و مقایسهی آن امواج با
میکروموجهای بدست آمده، ابعاد جهان را محاسبه کنیم. اما این
محاسبات بما میگویند که جهان ما شکلی کاملا کروی ندارد و
انبساط آن در همهی نقاط یکسان نیست. تصویر زیر که شبیه
سازی از آن امواج است. جهان را در 380,000 سال پس از
مهبانگ نشان میدهد. رنگ قرمز نشاندهندهی مناطق گرم و
رنگ آبی نشاندهنده مناطق سرد است.

تصویر نشان میدهد که جهان طول موجهای مختلفی در پس
زمینهاش دارد. بعضی جاها بیشتر و برخی کمتر انبساط یافته-
اند.
حالا اگر ما شکل ) 10 ( را با جهانهای اقلیدسی و غیراقلیدسی
مقایسه کنیم. مشاهده خواهیم کرد که این جهان به کدام یک از
اشکال هندسی نزدیکتر است. شکل زیر که یک شکل بازسازی
شده از دادههای فیزیکی است. نتیجهی این مقایسه را نشان می-
دهد. تصویر وسطی به دادههای ما بسیار نزدیک است. یعنی
جهان صاف است. نه انحناء مثبت دارد و نه انحناء منفی!
حالا دیگر داریم حسابی گیج میشویم. پس جهان ما جهانی باز
نیست. برای فهمیدن این موضوع اولین چیزی که بنظرمان
میرسد بازگشت مجدد به نقش عدسی مانند اجرام سنگین است.
ما شکل را فراموش نکردهایم که نشان میدهد که اجرام
آسمانی چگونه توسط اجرام سنگین بزرگنمائی میشوند. جالب
این است که اینشتاین به این شکل اصلا توجه نکرده بود.
بگذریم که وی به اندازهی کافی به جهان توجه کرده بود.
ما بیک ذرهبین عظیمی احتیاج داریم تا بتوانیم نظرمان را به
محک بکشیم. پس بایستی به بزرگترین اجرام سنگین پناه ببریم.
بزرگترین اجرام سنگینی که ما بتوانیم به آنها توسل جوئیم. به
انگلیسی بدان Galaxhopar میگویند. حال ببینیم که این
Galaxhopar چه چیزی است.
ارتباط و نزدیکی کهکشانها بهمدیگر یک گروه کهکشان می-
سازند که آنرا ما Galaxhopar که به فارسی بدان کهکشان
خوشهای نام نهادهاند، که زیاد صحیح نیست. در زبان انگلیسی
Galaxhopar تنها کهکشانهائی نیستند که خوشهای هستند،
بلکه گاهی تنها چند کهکشان بهم نزدیک میشوند و تشکیل یک
گروه میدهند. ولی اگر تعداد آنها بسیار زیاد مثلا چندین
هزارتا باشند، آنموقع است که به انگلیسی آنها را Clusters
یعنی خوشهای مینامند. تعداد این کهکشانها از چند عدد تا
هزاران عدد می تواند تغییر یابد.
پس از این تذکر باز چارهای نداریم و اسم آنها را کهکشانهای
خوشهای مینامیم. کهکشانهای خوشهای تنها شامل خود
کهکشانها نیستند بلکه متشکل از گازهائی هستند که بین آنها را
پر کرده است. جرم این گازها از جرم کهکشانهای تشکیل
دهنده بمراتب بیشتر است. این گازها اغلب بسیار گرم و در
حدود 10 تا 100 میلیون درجهی سانتیگراد بوده، که خود
منبعی برای اشعهی ایکس هستند. برخی معتقدند که از برخورد
بین کهکشانهای در برگیرندهی کهکشانهای خوشهای این
حرارت بوجود میآید. مشاهدهی حرکت مابین این کهکشانهای
خوشهای بیانگر اینست که بیشترین جرم این جمع کهکشانی، از
جرمسیاه تشکیل شده است. که میدانیم که عمل گرانشی آنها
باعث اثبات وجودیشان است. نورستارگانی که از پشت این نوع
اجرام بزرگ به چشم ما میرسند. گاهی فاصلهای به اندازهی
10 میلیارد سال نوری از ما دارند. اگر بزرگنمائی کهکشانهای
خوشهای نبود ما از دیدن آنها محروم میماندیم.
اما بزرگنمائی این کهکشانها میگویند که جهان صاف نیست.
چرا که اگر صاف بود که نور منحنیوار به چشم ما نمیرسید.
در اینجا چیزی گم شده است. تصاویر شکل ) 11 ( نشان دهنده
این واقعیت بودند که جهان نه میتواند انحنای مثبت و نه
انحنای منفی داشته باشد. فقط میتواند صاف باشد. در حالیکه
انحنای نور حرف دیگری میزند.
اما مقدار مادهای که میتواند جهان صاف را بسازد با احتساب
جرم و انرژی سیاه تنها 30 % موادی است که در جهان موجود
است. پس جهان نمیتواند صاف باشد. اگر قرار باشد که جهان
صاف باشد بایستی 70 % وزن جهان متمرکز در خلا باشد.
یعنی خلائی با وزن 70 % وزن کل جهان سیاه و سفید. اگر
خلاء جرم داشته باشد بدین معنی است که هیچ چیز خودش یک
چیزی هست و یا اینکه هیچ چیز جرم دارد و یا اینکه هیچ چیز
سنگین تر از همه چیز است، و بالاخره یعنی اینکه ما از هیچ
چیز ساخته شدهایم که بعدا 30 % ما شده است همه چیز و
70 % آن مانده است، که هیچ چیز است.
شکل 10 مقدرار محاسبه شدهی اجزاء تشکیل دهندهی جهان!
حال که بنظر داریم دچار هذیانهای فکری میشویم بهتر است
این قسمت را بعدا توضیح دهیم. پس پی موضوع سابقمان را
گرفته یک پیشنهاد دیگری را پیش میکشیم.
شاید جهان میبایست، جهانی باز باشد تا بتوانیم وجود اینهمه
جرم را تبیین کنیم. اما ما در وزن کردن جهان دچار خبطها و
خطاها هم شدهایم. آیا ما در وزن کردن جهان انحنای جهان و
انبساط جهان را در محاسباتمان گنجاندهایم؟ نه! نگنجاندهایم.
پیش از آنکه دوباره به کهکشانهای خوشهای بپردازیم بایستی
بدانیم که چگونه از این کهکشانها و انفجاراتی که در آنها رخ
می دهد میتوان استفاده کرد؟ برای اینکار ما موقعیتی را در
فضا چنان در نظر میگیریم که فاصلهی دو نقطه از همدیگر
نسبت بما برابر 300,000 سال نوری باشد. یعنی تقریبا درست
زمانیکه نور توانست از چنگال جهان تاریک رهائی یافته به
حرکت خود ادامه دهد. این فاصله برای ما برابر یک درجه
است. دقیقا یک درجه! چرا که هیچ چیز سریعتر از نور
حرکت نمیکند و دقیقا در همان زمان پس از انفجار بزرگ نور
توانسته راه خود را بپیماید. فهم این اندازه برای کسانی که
بیشتر با فیزیک و کیهانشناسی دمخور نیستند سخت است. ولی
اینچنین در نطر بگیرید که پس از انفجار اولیه دما بسیار بالا
بود و همه چیز در حالت پلاسمائی و یونیزه بودند. بالای
3,000 درجهی کلوین هیدروژن یونیزه است. اما در کمتر از
این درجهی حرارت اتمهای خنثی میتوانستند اجازهی عبور به
نور را بدهند. یعنی اطلاعات به خارج نشت کند. این اطلاعات
حداکثر میتوانستند با سرعت نور سیر کنند. یعنی 300,000
کیلومتر در ثانیه و بیشتر از این سرعت نمیشد اطلاعات را
بیرون دارد. اما این سرعت هیچ ربطی به پذیرش 300,000
سال که ما برای یک درجه انتخاب کردهایم ندارد.
شکل 11 پروسهی مهبانگ پس از انفجار بزرگ. در اینجا بطور شماتیک میتوانید جهان پس از
شکلگیری اتمها و همچنین مرز 300,000 سال نوری را ببینید.
62
پس از این 300,000 سال بود که اولین نور بیرون آمده است.
فاصلهی بین اطلاعات نمیتوانسته است از سرعت نور بیشتر
باشد. از این سرعت بیشتر نمی توانست مواد با هم ارتباط
برقرار کند. پس 300,000 سال نوری سطح ویژهای برای ما
خواهد بود. در این 300,000 سال نوری تیکههای مختلف در
درون انفجار بزرگ با هم ارتباط برقرار کردند و آنهائی که از
این فاصله دورتر بودند نتوانستند. بنابراین، 300,000 سال
نوری را زاویهی فضائی تقریبا یک درجه در نطر گرفتند که
پس از رهائی نور انحناهای نوری جهان را پر کردند. هر چند
که یک درجهی اصلی ربط به شکل هندسی جهان ما دارد که
آیا صاف است یا باز یا بسته.
حال اگر نور دو ستارهی منفجر شده از این دو نقطه به چشم ما
برسد و زاویه برابر یک درجه باشد، جهان صاف است ولی
اگر بزرگتر باشد جهان بسته و کوچکتر باشد باز است.
تحقیقات فیزیکدانان بدین نتیجه رسید که جهان می تواند بسته
باشد ولی عظمت این جهان بحدی است که تا مسافاتی بسیار
طولانی میتوان فرض کرد که جهان صاف است. یعنی هم
جواب دادیم و هم جواب ندادیم!