فروشگاه آنلاین نرم افزار و بازی

3- جايگاه گردشگری در جغرافياي انساني

جغرافيا در تعريف و تبيين گردشگری از ارائه يك تعريف صرف علمی قديمي فراتر رفته و توريسم را در چارچوب كلي جغرافياي انساني – اجتماعي به عنوان يكي از نقش هاي اساسي انسان به شمار مي آورد.

علت وجودي انسان، يك سلسله نقش هايي مثل توليد مثل وبقا، سكني داشتن، كاركردي، آموزش ديدن و پرورش يافتن، تامين نيازها، جابجايي در رفت و آمد و نقش فراغت و استراحت كردن را ايفا مي كند.

اين نقش ها را اولين بار فرانس شافر در سال 1986 بيان كرد.

يكي از نقش هاي مهم و اساسي فوق الذكر، نقش فراغت و استراحت كردن است كه منجر به بروز استعدادها و خلاقيت ها و... مي شود و همين نقش است كه منجر به پيدايش جهانگردي و گردشگری شده است.

لازمه انجام اين نقش، درجه زماني و درجه تمدن و فرهنگ و اشكال آن بستگي دارد. شدت و ضعف اين نقش هاي هفتگانه موجب تغيير فضاي زيستي مي شود. شهرها و روستاها نمونه بارز ايفاي اين نقش ها هستند.

شهرها هم مبدا و هم مقصد گردشگری محسوب مي شوند.

بيشتر شهرها و پايتخت هاي بزرگ به علت دارا بودن نقش هاي هنري، علمي، اقتصادي و مذهبي و روستاها با جاذبه هاي سنتي، فرهنگي، ييلاقي، و... جلوه اي بارز از جغرافياي گردشگری و جهانگردي را ارائه مي دهند.

4- حدود و قلمرو جغرافياي گردشگری

جغرافياي گردشگری رابطه انسان را با محيط به هنگام وقت فراغت مطالعه مي كند.

جغرافياي گردشگری به عنوان بخشي از جغرافياي اوقات فراغت است كه محل گذران انسان در ابعاد جغرافيايي وسيع تري قرار مي گيرد و به زمان بيشتري نيازمند است. انسان و گروه هاي اجتماعي عامل تغيير دهنده پديده هاي مكاني مي باشند.

آنچه در چارچوب روابط انسان با محيط يا مكان پيرامون بوجود مي آيد، موضوع مطالعه جغرافياي انساني است.

از آنجا كه هر يك از نقش هاي اساسي انسان به عنوان بخشي از قالب كلي جغرافيا مي تواند مورد بررسي قرار گيرد و مطالعه درباره چگونگي اجراي نقش استراحت و فراغت از كار، خود بخود از وظايف جغرافياي گردشگری محسوب مي شود.

مطالعات پديده هاي ناشي از روابط انسان و محيط، پيرامون ايفاي نقش استراحتي انسان و فعاليت هاي مرتبط با آن در ابعاد مختلف زماني و مكاني با توجه به شرايط اقتصادي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي حاكم بر جوامع، قلمرو جغرافياي گردشگری را مشخص مي دارد.